ที่ๆ ตัวสูตรกำลังแสดงเกี่ยวกับฌานและพรหม จะใช้(จิตฺต)ปภสฺสร ในความหมาย การเข้าฌานที่เป็นเหตุ (ชวนะ) ที่นั้นหมายถึงฌานจิตที่เป็นปริโยทาตะทั้งโดย 1. อาโลกสัญญาที่กำจัดถีนมิทธะ [ก็ปริโยทาตะ คือ ขาวรอบสว่างเจิดจ้า(มีอยู่ เป็นอารมณ์ได้ แค่บางกรรมฐานไม่ได้เอามาเป็นนิมิต)] 2. น้ำในหทยวัตถุ [ก็ปริโยทาตะ คือ ขาวรอบสว่างเจิดจ้า] 3. จิตที่มีกำลังจนกิเลสห่างไกลจากถีนมิทธะได้ [ก็ปริโยทาตะ คือ ขาวรอบสว่างเจิดจ้า] (ดูองค์ของอุปจารฌาน ในวิสุทธิมรรค ปถวีกสิณนิทเทส)
1)